top of page

Hoe wij in contact kwamen met de Boerboel

Lionheart Angel was onze allereerste Boerboel...

Zij kwam er toen we na een periode van 18 jaar opeens zonder grote hond kwamen te zitten.
Inderdaad: onze Groenendaeler-teefje Esther, door ons liefdevol 'Beer' genoemd, haalde de gezegende leeftijd van 18 jaar zonder een enkele noemenswaardige hindernis.

Grote hond nummer twee op dat moment, ons Doberman-teefje Cartouche, was op het moment van inslapen van Beer 13 jaartjes jong, in mijn ogen eigenlijk nog steeds 'de pup', want ze kwam pas 5 jaar na Beer bij ons gezin.
Wist ik veel op dat moment, dat dertien al een hele gezegende leeftijd is voor een Doberman.
Waarschijnlijk ook wel mede door het verdriet van het verlies van haar Grote Vriendin, verloren we Cartouche zes maanden later, en liet ze ons achter met alleen maar Clandestientje, onze kleine ruwharige teckel. Een hondje met het karakter van een leeuw, maar toch...

Zo zaten we dan wel even met de handen in de haren, want we kwamen er niet uit wat voor hond ons nieuwe gezinslid zou moeten worden. Een Doberman was geen optie voor mijn echtgenoot, die niet zo goed overweg kan met het stressy karakter van een Doberman (beetje te gelijkgestemde zielen, denk ik dan...)
Een Groenendaeler was geen optie voor mij vanwege de lange haren en de vele uren die ik besteedde om de modder daaruit zien te krijgen als ze was mee geweest naar de paarden.

Groot dilemma dus: wél een nieuwe (grote!) hond, of helemaal géén nieuwe hond?

Alleen: zo'n klein pruts-teckeltje van nauwelijks 5 kilo (waarvan het grootste gedeelte ego was) zag ik toch echt niet zitten als 'enige' bewaker als ik in de donkere winteruren maar weer eens 's avonds de paarden moest gaan verzorgen omdat Marc nog onderweg was...
Zo'n klein ding blaft voor het geringste geluidje en maakt je eigenlijk alleen maar banger...

Dus werd er een veto gesteld: of er kwam wel degelijk een nieuwe grote hond, of er werden 's avonds geen paarden meer verzorgd door mij!

OK, een nieuwe dan maar... maar wat?
 

Tot ik op een zondag een advertentie las over 'Zuid-Afrikaanse Boerboelpups', waak- en gezinshond, en we dan eigenlijk eerder uit nieuwsgierigheid een telefoontje deden naar de fokker om eens te horen wat een hond met zo'n naam dan wel precies inhield.

's Anderendaags stonden we bij hem op de stoep, en voor het eerst ook oog in oog met... 'De Zuid-Afrikaanse Boerboel'.
Een paar uur laten gingen we terug naar huis, begeesterd, 'bezeten' en verkocht...:
DIT was de hond waar we eigenlijk altijd al van droomden, en laat er nu net een schattig klein pupje van twee dagen jong op ons zitten wachten, een enige kind, nog helemaal compleet met staartje en alles erop en eraan, en dat we vanaf dan elke week trouw mochten gaan bezoeken.
Angel deed na zeven weken haar intrede in ons huis en in ons hart, werd allerbeste vriendjes met Clandestien,, en ik...: ik aanbad haar!
Dat, samen met het feit dat ze een enige (lees: verwende) pup was, heeft op zeker moment voor de nodige problemen gezorgd in haar opvoeding (lees meer hierover in: Fallen Angel), maar al bij al waren we hopeloos verslaafd...

Na een paar jaartjes kwam er een nestje, waarvan een pupje ons bleef, onze Mokabo. Er kwam een tweede teefje bij, onze Heaven en nog een reutje uit Z-Afrika zelf: onze Gigolo.

Uit het tweede nestje bleef Banderas, omdat we ondertussen zijn broertje Mokabo verloren hadden door een ongeluk, en hij zo'n enorme leegte had nagelaten.

Vandaag hebben we vijf Boerboels, drie teefjes en twee reuen waarmee je verder op deze site kennis kan maken.

bottom of page